UMUDU KAYBETMEMEYE DAİR

 7 YILDIR DENEYİMLEDİĞİM HASTALIK SÜRECİMDE , EMİN OLUN Kİ TÜM OLUMSUZLUKLARA RAĞMEN , HER ZAMAN YAŞAMANIN EN GÜZEL YOLLARINI ARADIM VE BULDUM. BU YAZIMI DA O YAŞADIĞIM TECRÜBELERE ADIYORUM..

Hayatımız boyunca yakındığımız bir sürü olay yaşıyoruz, kimi zaman keşke diyoruz, pişmanlık duyuyoruz yada başımıza geldiği için hayata kin kusuyoruz ama unuttuğumuz tek birşey var, yaşamayı her halükarda sevdiğimiz. Ben de yaşadığım bu zor süreçte ,yaşamanın güzelliğini sorgulayıp ,ona ne kadar çok bağlı olduğumu düşündüm.

Unutmamak gerekir ki , psikolojimizi kötüleştiren de , iyileştiren de bizleriz..Olumsuzlukları , negatif düşünceleri kendimize kolayca çekebildiğimiz gibi , onu kolayca uzaklaştırıp ,arkamızda bırakmayı da başarabiliyoruz. Bu gibi negatif şeyler , bir hastalığa yakalanmak da olabilir , birini kaybetmek de olabilir yada sevgiliden ayrılmakta olabilir. Önemli olan bunları olabildiğince kendimizden uzaklaştırmamız, ben hep bunu yapıyorum. Güzel olacağını düşünüp , hatta benim için çok çok iyi olacağını düşünüp arkama bile bakmadan yoluma devam ediyorum.

Umudumu yitirdiğim çokça zaman oldu , ölümün o soğuk rüzgarı bana da esti birkaç kere ,o zaman da sevdiklerimi düşünüp ,yaşadığım güzel şeyleri anımsayıp , gülümsemeye devam ettim. Çevremdeki insanlar bunu bilir ve beni takdir eder bu konuda.Eğer yılsaydım emin olun ,şu anda size bunları yazamıyor olurdum .Özetleyecek olursam ,hayatımızda kötü her ne olursa olsun , yaşamanın değerini bilip , ona doğru yürümeliyiz. Yaşamanın amacını sorguluyorsak ilk uygulayacağımız adım ,sadece ama sadece kendimiz için ! Bu olmalı !

Sanırım merak ettiğiniz birşey var :) Bu denli pozitif olmayı nasıl başarıyorum ? Vereceğim cevap basit , sadece ve sadece ne istediğimi bilerek :)

Herkesten bağımsız bireyler olarak , işimizin ,sevgilimizin ,arkadaşlarımızın ve ailemizin haricinde, her zaman uğraşacağımız bir hobimizin , kendimize ait özel anlarımızın ,zevklerimizin olması çok önemli..

Hastalık ve tedavi sürecimde ,eğer sadece yatakta oturup ,boş boş zaman geçirseydim o yataktan kalkamayacak duruma gelirdim, daha çok hasta olurdum. Evet benimde ,kemoterapiden dolayı midemin bulandığı ,şuurumun gittiği birçok zaman oldu ,ama o evreleri atlattıktan hemen sonra kendimi yürüyüş yaparken buldum , Moda'da sahilde oturup dondurmamı yedim , kedileri - köpekleri besledim sevdim. Sonbaharda Büyükadaya gittim ,ağaçlardan yere dökülen kuru yapraklara bastım onların çatırdamalarından mutlu oldum, erkek arkadaşımın elini tuttum ,tutarken de güzel şeylerden hayallerimizden ,yapacaklarımızdan bahsettik.Umudumu yitirmedim çünkü sevecek o kadar çok şey var ki, her yaşta hemde !

Hayatın anlamını bulmak için, illa ki kötü birşey yaşamamıza gerek yok, sadece arada bir durup düşünmeliyiz, kendimize dışardan bakmalıyız :)Etrafta güzel gezintiler yapıp ,kafamı dağıttıktan sonra da benim hayatımda önemli bir yeri olan işime odaklanmaya başladım.Bu tarz kötü durumlarla karşılaştığımızda , dikkatimizi başka bir şeye kanalize edersek ,sorunlardan olabildiğince uzaklaşırız.Şimdi geçen sene yaşadığım küçük bir olaydan bahsedicem size..

Geçen Mayıs ayında okulum bittikten sonra amacım moda alanında kendi koleksiyonumu çıkarmaktı, zaten uzun zamandır düşündüğüm ve yapmak istediğim şey buydu fakat okuldan mezun olduktan sonra ,tekrar hastalandım ve ameliyat olmam gerekti. Amerikan hastanesinde karaciğer cerrahı Prof.Dr.Orhan Bilge'nin başarı ile yaptığı ameliyattan sonra, tam 4 ay sürecek kemoterapi tedavisi olmam gerekiyordu. Bu haberi alınca içimden "ama benim yapacaklarım vardı " diye geçirdim, o an yıkılmıştım,hastane koltuklarında ağlamaya başladım,yanımda annem vardı, ona bakıp kemoterapi olmak istemiyorum dedim,o da bana bu son dedi söz veriyorum bu son olacak. Üzüldüğüm konu ise ,benim 4 ay kemoterapi görmem demek ,toparlanmam için tam 1 seneme eş bedeldi.

Ama size şöyle bir sır veriyim, gerçekten bir daha kemoterapi tedavisi görmicem :)Evet alacağım kemoterapi benim işime engel olacak derecede ,çok ağır ve zor bir tedaviydi. Yüksek doz holoxan tedavisi alacaktım, hem de hastanede 7 gun yatarak 24 saat boyunca. Gerçekten geçen kışın aldığım tedavi, bugüne kadar bana uygulanan tedaviler arasında en zoruydu.Neyse ki, ben yine de umudumu kaybetmedim, iyileşme sürecim biraz uzun sürsede bugüne geldim.Size bahsetmek istediğim de , işime ve yapmak istediklerime, hastalığım çok kere engel oldu ,şimdi de engel olmuş durumda ama ben yine de işime olan sevgimi kaybetmeden ameliyattan sonra , koleksiyonumu çıkarıcam.

Hayatta hiçbirşey için geç kalmış olmazsınız ,önemli olan istemek,siz istediğiniz sürece herşeyi yapabilme kapasitesine sahipsiniz!Bugünlük bu kadar ,yarın görüşürüz!! Ciao !!