YENİ BİR HAFTA, YENİ BİR GÜN , YEPYENİ YENİLİKLER...
Ameliyatımı atlatalı tam tamına 10 gün oldu, hastane süreci gibi iyileşmemde hızlı geçti. Dün ilk defa dışarı çıktım, bol bol kedi sevdim, derin derin nefes aldım Moda'da...
Herşey bıraktığım gibiydi, kaldırım taşları, insanlar, ağaçlar, simitçiler...İncelemeyi seviyorum, uzun uzun sadece bir yere bakmayı, baktığım yer hakkında hayal kurmayı. Evet, hayal kurmayı ne kadar sevdiğimi size söylemiştim bir çok kere değil mi? Buraya sonra tekrar döneceğim.Unutmayın. Dün pazar günüydü, hava güneşliydi ama soğuktu. Yürümek için çıktım, sıkıca giyindim, atkı ,bere ne varsa geçirdim üstüme yine de üşüdüm. Ameliyat yerlerim sızladı yürürken ama ben yürümeye devam ettim. Geçerken insanlara çarpmamaya çalıştım, onlar benim ameliyatlı olduğumu bilmeden üstüme üstüme geliyorlar, bu onların suçu değil tabi ki! Nerden bilsinler... Böyle anlarda görünmezi oynamak hoşuma gider. Daha çok yere bakarak yürürüm, yere bakarken düşünürüm, geçtiğim yerleri hayal ederim, o zaman yanlızım işte. Birinin yanımda olup olmaması önemli değil. Ben burdan geçmiş miydim daha önce?
Tedavi gördüğüm zamanlara geri dönelim şimdi... İlaçlar damarlarımdan geçerken, bir yolculuk başlıyor.Zehir vücuduma yayıldıkça, ben orda hikayeme başlıyorum işte. Bugüne kadar kabullenemediğim tek şey, o anı yaşamak zorunda olmak. O yatakta 1 hafta boyunca yatıp, 24 saat zehirin damarlarımdan tüm vücuduma yayılışına seyirci olmaktaktan bahsediyorum. Belki de iyileşme umuduyla, belki de geri dönüşü olmayan bir yola girerek...O esnalarda ben, gözümü kapatıp kendimi başka bir hikayenin kahramanı yapıyorum. Bunu yapmalısınız sizde, zor değil. Önce gözünüzü kapatın, sonra derin derin nefes alıp sakinleşin. Derinden çok derinden gelecek olan huzura bir adım yaklaşacaksınız o zaman. Tam da o an da!
Kemoterapi ilaç ünitelerinin sesi kesilmeye başlıyacak, damarlarınızdan toz pembe renkte sıvılar geçmeye başlıyacak bu sizi mutlu edecek işte! Bu mutluluk ! O an evinizin en huzurlu yerinde yatağınızda ya da en sevdiğiniz koltuğunuzda oturmuş kahvenizi yudumluyorsunuz, bir yandan planlarınızı gözden geçiriyorsunuz bir yandan da güzel bir müzik çalıyor arkadan...
Bende son tedavimde bunu yaptım, işte şimdi vakti geldi. Uzun zamandır yazmak istediğim kitabımın ilk sayfalarına başladım, o zaman hayalim bir an önce iyileşip yazı yazmaya başlamaktı. Şimdi gerçekleştirebilmenin sevincini yaşıyorum içimde, planlarım yavaş yavaş gerçekleşiyor. Buna inanmak çok zor değil başarmak zaten hemen arkasından geliyor. Ben yapacaklarıma odakladım, siz bu hafta kendiniz için neler yapıyorsunuz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder