11 Aralık 2013 Çarşamba

BEN GİBİ...


ARTIK GÜLÜMSÜYOR MUYUZ?




Yeni bir haftaya pozitif başladığımdan ötürü herhalde , hala gülümsüyor olmam gerekli ve evet gülümsüyorum! :) Dün Amerikan hastanesindeydim. Ameliyat sonrası dikişlerim alınacaktı, ayrıca patoloji sonucum...

Patoloji sonuçlarının iyi çıkması önemliydi çünkü MR'da çıkan iki kitle haricinde başka dokularda alınmıştı ameliyat sırasında.Eğer onlarda sinovial sarkom çıkarsa biraz moralimi bozacaktı bu durum.Hastane koridorlarında yürürken eğer kötü birşey çıksa bile moralimi bozmamalıyım diye geçirdim aklımdan, her ne olursa olsun önceki patoloji raporlarına göre daha iyi çıkacağı belliydi. Patoloji raporum çıkmıştı, zarfı uzattılar bana. Zarfı açtığımda yine o sevimsiz fotoğraf karşımdaydı..



SİZİ SEVMİYORUM, İSTEMİYORUM AMA ISRARLA VÜCUDUMU ELE GEÇİRİYORSUNUZ.
ASALAK GİBİ YAŞAMAYA DEVAM EDİN...

Karşımda ki fotoğrafta duruyorlardı, anneme balık eti gibi gözüküyor dedim. Annemde "Zaten balık eti kıvamında olduğunu söylüyorlardı" dedi. Fotoğrafa bakıp tekrar güldüm. Sonra raporu okumaya başladım, 7 tane doku alınmıştı, 5 tanesine sinovial sarkom teşhisi konmuştu. Grade 3 olmuş. Sol karın bölgemden alınan kitle MR'da çıkan büyüklükten 2 cm daha fazlaydı, yani 8 cm e ulaşmıştı. Diğer 4 tanesi ise 1 cm'den küçüktü. Bu sevindirici bir haber!



Dursun Bey'in odasına çağrıldık. Dursun Bey beni görünce "Sanki hiç ameliyat olmamışsın gibi, gözde neyse ki ameliyatları çok iyi tolere ediyor" dedi. Gayet iyi gözüküyordum gerçekten, vücudum dik bir şekilde yürüyebiliyordum hatta. Dikişlerim çok güzel kaynamış, hepsini aldı Dursun Bey. Canım biraz acıdı ne yalan söyliyim ama sesim çıkmadı :) Artık dikişlerden de kurtulduğuma göre, bu süreci geri bıraktım. Çıkarken Dursun Bey, "Umuyorum ki, artık buraya çok sık gelmemeni temenni ediyorum" dedi. Güldük, gülümsedik.
Hastaneden ayrılırken mutluydum, dışarda kar yağışı başlamıştı. Karın benim için ayrı bir güzelliği var, bende kar yağarken Dünya'ya gözlerimi açmışım. Hatta annem hastanede mahsur kalmış 1-2 gün :) Hala ,izlemeyi de , karla oynamayı da çocuk gibi severim. Ben hala çocuğum ve bu his içimden gitmeyecek..

Bu güzel haberlerin haricinde işle ilgili gelişmeler de var, onları sonra ki günlerde tam netleşince sizinle de paylaşacağım. Size yazdığım bu yazılar haricinde, kitabıma devam ettiğimi söylemiştim. Kitabımı yazarken bazı yerlerde istemediğim anılarımla karşılaşıyorum. Bu durum beni birazcık zorluyor, ama yazmak istiyorum.Yazdıkça rahatlıyorum aslında, rahatladıkça daha da iyi hissediyorum. Yaşanılan bazı şeyleri arka plana atmamak gerekiyor, yüzleşme zamanı bu zamanmış meğer. Kitabımı bitirince, kendimi daha güçlü hissedicem,bunu biliyorum :)

Yılbaşından önce onkoloğum Sevil Bevbek 'e gidiceğim patoloji raporumla. Durum değerlendirmesi yapıp, bundan sonra nasıl bir yol izleyeceğimizi konuşacağız. Umarım, onunda yorumları olumlu yönde olur. Şimdilik sakin kalmayı tercih ediyorum, panik yapılacak bir durum da yok zaten. Vücuduma bu sefer de karşı koyacağım, hala benden kork Sarkom! 3 sene içinde senden eser kalmıyacak, tarihe karışacaksın. Hislerime güveniyorum ve hislerim bunu söylüyor bana.  Rüyalarımda , gerçekte...

Bugün, bu güzel haberleri kutlama adına kendimi ödüllendiricem, dışarı çıkıcam biraz daha uzağa. Hakettim değil mi ? Belki erkek arkadaşıma bir kar topu fırlatırım. Çok soğukta kalmıcam merak etmeyin. bir daha ki zamana kadar.. Görüşürüz..


9 Aralık 2013 Pazartesi

DERİN BİR NEFES BU SEFER


  YENİ BİR HAFTA, YENİ BİR GÜN , YEPYENİ YENİLİKLER...



Ameliyatımı atlatalı tam tamına 10 gün oldu, hastane süreci gibi iyileşmemde hızlı geçti. Dün ilk defa dışarı çıktım, bol bol kedi sevdim, derin derin nefes aldım Moda'da...

Herşey bıraktığım gibiydi, kaldırım taşları, insanlar, ağaçlar, simitçiler...İncelemeyi seviyorum, uzun uzun sadece bir yere bakmayı, baktığım yer hakkında hayal kurmayı. Evet, hayal kurmayı ne kadar sevdiğimi size söylemiştim bir çok kere değil mi? Buraya sonra tekrar döneceğim.Unutmayın. Dün pazar günüydü, hava güneşliydi ama soğuktu. Yürümek için çıktım, sıkıca giyindim, atkı ,bere ne varsa geçirdim üstüme yine de üşüdüm. Ameliyat yerlerim sızladı yürürken ama ben yürümeye devam ettim. Geçerken insanlara çarpmamaya çalıştım, onlar benim ameliyatlı olduğumu bilmeden üstüme üstüme geliyorlar, bu onların suçu değil tabi ki! Nerden bilsinler... Böyle anlarda görünmezi oynamak hoşuma gider. Daha çok yere bakarak yürürüm, yere bakarken düşünürüm, geçtiğim yerleri hayal ederim, o zaman yanlızım işte. Birinin yanımda olup olmaması önemli değil. Ben burdan geçmiş miydim daha önce? 

Tedavi gördüğüm zamanlara geri dönelim şimdi... İlaçlar damarlarımdan geçerken, bir yolculuk başlıyor.Zehir vücuduma yayıldıkça, ben orda hikayeme başlıyorum işte. Bugüne kadar kabullenemediğim tek şey, o anı yaşamak zorunda olmak. O yatakta 1 hafta boyunca yatıp, 24 saat zehirin damarlarımdan tüm vücuduma yayılışına seyirci olmaktaktan bahsediyorum. Belki de iyileşme umuduyla, belki de geri dönüşü olmayan bir yola girerek...O esnalarda ben, gözümü kapatıp kendimi başka bir hikayenin kahramanı yapıyorum. Bunu yapmalısınız sizde, zor değil. Önce gözünüzü kapatın, sonra derin derin nefes alıp sakinleşin. Derinden çok derinden gelecek olan huzura bir adım yaklaşacaksınız o zaman. Tam da o an da!

Kemoterapi ilaç ünitelerinin sesi kesilmeye başlıyacak, damarlarınızdan toz pembe renkte sıvılar geçmeye başlıyacak bu sizi mutlu edecek işte! Bu mutluluk ! O an evinizin en huzurlu yerinde yatağınızda ya da en sevdiğiniz koltuğunuzda oturmuş kahvenizi yudumluyorsunuz, bir yandan planlarınızı gözden geçiriyorsunuz bir yandan da güzel bir müzik çalıyor arkadan...

Bende son tedavimde bunu yaptım, işte şimdi vakti geldi. Uzun zamandır yazmak istediğim kitabımın ilk sayfalarına başladım, o zaman hayalim bir an önce iyileşip yazı yazmaya başlamaktı. Şimdi gerçekleştirebilmenin sevincini yaşıyorum içimde, planlarım yavaş yavaş gerçekleşiyor. Buna inanmak çok zor değil başarmak zaten hemen arkasından geliyor. Ben yapacaklarıma odakladım, siz bu hafta kendiniz için neler yapıyorsunuz? 


8 Aralık 2013 Pazar

BUGÜN MİLLİYET PAZAR EKİNDEYİM, ALMAYI UNUTMAYIN!


Gazetede kampanya bilgilerim yazılamadı o yüzden burda yayınlıyorum.

Türkiye İş Bankası Konak Şubesi 3408 2290727

IBAN: TR09 0006 4000 0013 4082 2907 27